Want die staat hoog op de agenda bij de heren. Ze leggen uit hoe de provincie deze veiligheid stimuleert vanuit 3 verschillende rollen: als werkgever (met 700 collega’s en zo’n 75 voertuigen), als wegbeheerder (met zo’n 400 kilometer provinciale wegen) én als opdrachtgever (per jaar zo’n 20 miljoen euro voor infrastructuur). 

De werkgever

‘Willen we als overheid iets uitdragen, dan moeten we zélf het goede voorbeeld geven. Daarom is verkeersveiligheid stevig verankerd in onze bedrijfscultuur. Maar liefst 70% van onze collega’s woont op minder dan 10 kilometer van het Provinciehuis. Dat percentage komt voornamelijk met de fiets. Bij de overige 30% promoten we het openbaar vervoer. En voor afspraken buiten het Provinciehuis hebben we elektrische en hybride dienstauto’s. Maar we hebben de afspraak dat we die pas uitlenen als het OV geen goed alternatief biedt.’

‘De mobiele collega’s zijn zich dan ook meer dan bewust van de risico’s op de weg. Enerzijds doordat we dat onderwerp vaak bespreken tijdens werkoverleggen. Anderzijds doordat zij dagelijks zien wat er op de weg kan gebeuren als je onvoldoende aandacht besteedt aan veiligheid. Zodoende zijn onze buitendienstcollega’s (de circa 30 kantonniers) óók onze interne verkeersveiligheidsambassadeurs. Verder boeken we veel succes met het belonen van de vaste berijders van dienstauto’s voor schadevrij rijden. Al met al resulteert dit beleid in een aantal incidenten dat – over een groot aantal jaren genomen – op één hand is te tellen.’

De wegbeheerder

‘Als wegbeheerder bedienen wij verkeersveiligheid vanuit 3 werkvelden: we optimaliseren de infrastructuur (veilige wegen), we beïnvloeden het gedrag van onze weggebruikers (campagnes) en we handhaven (politie en Openbaar Ministerie). Deze 3 werkvelden werken bovendien samen. Maar ze werken ook samen met andere ketenspelers, zoals gemeenten, Rijkswaterstaat, waterschappen, ANWB, VVN en last but not least de politie. En verder onderhouden ze goede contacten met private partijen die regelmatig gebruikmaken van onze infrastructuur, zoals logistieke dienstverleners of loonbedrijven.’

‘De provincie Zeeland voert zelf de regie over al die samenwerkingen. Vanuit die positie willen we graag de stap zetten naar datagestuurd werken. Dat doen we allereerst om meer inzicht te krijgen in onze infrastructuur. Maar ook om helder te krijgen welke publiekscampagnes er nodig zijn en op welke plekken we beter moeten handhaven. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de iVRI’s (intelligente verkeerslichten) die we nog dit jaar op de route Goes-Zierikzee installeren. Deze dragen bij aan meer verkeersveiligheid, betere doorstroming en minder uitstoot.’

De opdrachtgever

‘Ook in de tenders die we uitschrijven aan onze opdrachtnemers oefenen we invloed uit door eisen te stellen wat betreft verkeersveiligheid. Een mooi voorbeeld hiervan is de Sluiskiltunnel (de tunnel onder het kanaal Gent-Terneuzen) waar de verkeersveiligheid niet alleen op de eerste plaats staat, maar ook op de tweede en de derde. Met als resultaat: nul incidenten. Dit goede resultaat werkt ook door bij veel van onze toeleveranciers. Ook zij hebben deze aanpak nu omarmd en zien dat veilig werken en veilig rijden als integraal onderdeel van hun cultuur alleen maar voordeel oplevert.’

Estafettestokje Zeeuwse MONO-helden

‘Om de olievlekwerking van dit gedachtegoed te stimuleren, hebben we het verkeersveiligheidsestafettestokje ontwikkeld. Begin oktober gaven we dit door aan de werkgever van het biologische bedrijf De Grote Verleiding. En hij moet het een maand later doorgeven aan een andere Zeeuwse werkgever (ITN Groep). En zo houden we dit veilige vuurtje brandend!’