GVB heeft momenteel 3620 medewerkers in dienst waarvan ruim 1500 personenvervoerders. We spreken Claudia Zuiderwijk, algemeen directeur van GVB.
Amsterdam écht de hoofdprijs qua drukte
‘Realiseer je in welke drukke omstandigheden wij als GVB werken. Een drukke stad met smalle straatjes, kleine bruggetjes, grachten en dan al dat verkeer dat zich daar doorheen wringt (voetgangers, fietsers, auto’s, bestel- en vrachtwagens), brengt grote uitdagingen met zich mee. Zeker als je Amsterdam vergelijkt met andere grote steden zoals Rotterdam of Den Haag, die qua inrichting veel weidser zijn opgezet. Natuurlijk heeft dit consequenties voor ons veiligheidsdenken.’
Veiligheid op eerste plaats
‘GVB is dé stadsvervoerder van Amsterdam. Veiligheid, zowel van onze eigen mensen als van onze reizigers, staat op de eerste plaats. Veiligheid in alles, boven alles; daar is volstrekt geen discussie over. Met het beste materieel. En als we die veiligheid niet kunnen garanderen, dan rijden we niet.’
Professioneel veiligheidssysteem
‘Essentieel in onze veiligheidscultuur is uiteraard de houding en het gedrag van onze eigen mensen. Hoe gaan zij ermee om? Hoe beleven ze het? Maar ook: hoe zorgen wij er als werkgever voor dat onze mensen dit tot in hun vezels begrijpen en het dagelijks ook toepassen. Dat begint uiteraard bij ons als management: hoe dragen wij het uit? Walk the talk en er zelf ook in geloven. Maar ook: hoe ziet ons veiligheidssysteem er eigenlijk uit? Leren we wel van fouten, pakken we dat ook offensief op? Waarin ik heilig van overtuigd ben dat je dit niet bestraffend of normatief moet inrichten.’
Risicogestuurd opleiden
‘Sinds een aantal jaren werken we ook met simulatoren waarmee we onze trambestuurders zodanig kunnen opleiden dat dit de dagelijkse werkelijkheid bijna volledig evenaart. Zo kunnen we ingewikkelde situaties gericht trainen. Sterk risicogestuurd. Dat is een groot succes en heeft ook effect op de kwaliteiten van onze eigen mensen. Zij voelen zich daardoor zekerder en zijn daarmee beter gewapend om te kunnen acteren in dergelijke taaie situaties.’
In combinatie met strakke richtlijnen
‘Maar zoiets gaat natuurlijk alleen ‘vliegen’, als de uitvoering glashelder is, met duidelijke regels en richtlijnen. Geen mobiele telefoons tijdens de besturing van een van onze voer- en vaartuigen; dat is natuurlijk volstrekt verboden gebied. Maar we kijken ook naar de veiligheid van onze kantoorwerkers. Als je onderweg bent in de auto, moet je dan wel bellen? Dat proberen we tot een minimum te beperken en we denken er zelfs over om het geheel te gaan verbieden. Vanuit de gedachte dat als je participeert aan het verkeer – zeker in Amsterdam – je focus moet liggen op dat verkeer. Géén afleiding!’
Heus niet alles is hosanna
‘Natuurlijk heb ik nog wat te wensen als algemeen directeur. Zo vind ik dat het eerstelijnsmanagement nog kan groeien als het gaat om zijn integraliteit. Waarbij veiligheid gewoon ingebakken zit in de dagelijkse gereedschapskist van het management. Als een soort 6e oog. Dat kan nog beter en daarin moeten wij als directie ook stappen zetten. Door bijvoorbeeld onze werkbezoeken – nu door COVID niet mogelijk – weer te hervatten. Daarin blijven we, in de vorm van veiligheidsrondes, ook kort op de bal zitten. Alles is gericht op het verder implementeren van die veiligheidscultuur in onze organisatie. En op het veilig vervoeren van onze reizigers, zodat iedereen weer veilig thuiskomt.’